Weer terug in Nederland

Zondag, 5 maart 2017 

  

De laatste weken in Portugal heb ik in de lappenmand gezeten en daardoor het blog niet meer bijgehouden. Pijn in mijn schouder, nek , arm en vingers gaf veel problemen.  De Nederlandse arts in Albufeira heeft medicijnen en pijnstillers geven. Omdat dat niet hielp heb ik na een paar dagen nog een cortizone-injectie gekregen. De injectie gaf enige verlichting en eind februari was ik zover dat ik weer kon reizen. 

Henk heeft de gehele reis terug naar huis gereden. Eerst richting Lissabon en vervolgens door naar de Douro vallei. Wij hadden gehoopt Lissabon te kunnen bezoeken maar dat zag ik niet zitten met de pijn in mijn schouder. Wij zijn op ons gemakje doorgereden. In de omgeving van Lissabon staan her en der wat boerderijen. Hier lopen nog koeien in het weiland en deze koeien hebben nog horens. Ook zagen wij nog varkentjes vrij rondlopen door de weilanden. Het leven voor een koe of een varken is in Portugal beduidend beter dan in Nederland. 

De Douro vallei was prachtig. Langs de oevers van de Douro bloeiden de mimosabomen en brem, het was een gele wolk en bloemen. De hellingen langs de rivier zijn steil en opgebouwd met terrassen voor de druivenstruiken. Op deze hellingen stonden ook nog eens overal roze en witte bloeiende amandelboompjes en gewone groene olijfbomen. Vriendelijke ogende dorpjes liggen her en der verspreid als de oevers. Bij het plaatsje Miranda do Douro zijn we de Spaanse grens overgegaan en hebben de tocht vervolgt naar  de Golf van Biskaje, het plaatsje Isla. Ook dit bleek weer een alleraardigst plaatsje te zijn maar net als overal in de wintertijd was het er zeer rustig. Vrijwel alle restaurantjes, hotelletjes, appartementen waren gesloten en het was zelfs lastig om een goed restaurant te vinden.

Baskenland, dit deel van Spanje aan de Atlantische Oceaan en Golf van Biskaje heeft hoge en steile  bergen en ook de natuur is prachtig. In Frankrijk nog een paar keer overnacht waarvan het dorpje Saumur aan de Loire erg leuk bleek te zijn. Hier was een gezellige bedrijvigheid in het stadje. 

Uiteindelijk zijn wij sinds 5 maart 2017 weer terug in Nederland en verblijven weer op onze boot Mirus tot ons nieuwe appartement in  Nijkerk klaar is. Wanneer dat appartementje klaar is weten wij nog niet. De bouwer heeft aangegeven dat hij verwacht dat het project in oktober 2017 afgerond moet zijn. Daar gaan we van uit en komende winter blijven wij in Nederland. Overwinteren in Portugal was prima. Het was er meestal lekker weer. Met het zonnetje erbij en uit de wind was het zelfs warm en wij zaten vaak in bikini en zwembroek op ons balkonnetje of aan het bijbehorend strandje. Wij hadden een fijn appartementje en de Algarve heeft een mooie kust en ook het binnenland is niet onaardig maar het  is ons te rustig in de stadjes en dorpjes. Wij houden van wat meer bedrijvigheid en dat is in de wintertijd niet aanwezig in Portugal.

Overwinteren in Portugal

Zondag, 29 januari 2017

Code geel

Code geel betekent in Portugal extreme kou. Wij zijn daarom verhuisd naar een ander appartement. Ons vorige appartement was niet meer warm te krijgen. Nu hebben wij een iets kleiner maar luxer én weer warm appartement. De zon staat vanaf  half elf in de morgen op ons terrasje tot hij laat in de middag achter de bomen verdwijnt. Code geel is voorbij, het is weer heerlijk weer  maar wij zijn desondanks toch erg blij met deze verhuizing. Wij zijn er op vooruit gegaan. 

De wereld is klein

De dag voor onze verhuizing van appartement liepen wij toevallig bij de receptie van het resort. Tot onze grote verbazing wandelen wij tegen onze oude buurtjes aan uit Nijkerk. Jan en Elly Melgers hebben hier ook een paar weken vakantie geboekt. Wel heel toevallig dat we elkaar meteen de eerste dag tegen het lijf lopen. Gezellig even bijgekletst.

Processierups

Afgelopen zomer werd ik geconfronteerd met allergie als gevolg van de (eiken)processierups. Dit betekende veel jeuk, bultjes  en was heel vervelend. Ook hier heb ik al geruime tijd last van bultjes en jeuk en de bultjes lijken verdacht veel op die van de processierups. Vandaag hebben wij deze beesten ontdekt. Als we naar het strand lopen komen wij er vlak langst. Niet een paar van die rupsen maar zoals de naam al zegt een hele processie van de beesten en ik weet waar mijn allergie vandaan komt. Nu is het niet de eikenprocessierups maar de dennenprocessierups. De eikenprocessierups zit in België en Nederland, de dennenprocessierups zit in Zuid Europa. Eiken of dennen, beiden zijn heel vervelend. Vanaf nu lopen we maar een andere weggetje naar het strand. Hopelijk verdwijnen nu de klachten.

Overwinteren in Portugal

Donderdag, 19  januari 2017

Na  Nieuwjaar is het hier in het resort drukker geworden met oude mensen. Jonge mensen zien we nauwelijks. Er zijn vrijwel geen kinderen meer en als ze er toevallig wel zijn, zijn alle oudjes vertederd. Vervolgens  wordt gevraagd of je kleinkinderen hebt en zo niet dan hoor je in ieder geval wel het aantal dat zij hebben en dat ze zo leuk zijn. Daar hebben wij nog weleens een andere mening.

Al deze mensen komen hier vrijwel ieder jaar. Sommige komen al zeker 10 tot 15 jaar hier op deze plek, ieder jaar weer opnieuw een paar maanden om te overwinteren. Wij moeten hier niet aan denken. Ons verblijf hier is prima om de Hollandse winter te overleven nu wij even geen huis boven ons hoofd hebben en in de  zomermaanden op de boot wonen maar om ieder jaar hier weer opnieuw diverse maanden door te moeten brengen trekt ons absoluut niet aan. Zelfs het prachtige weer wat wij de laatste weken hebben veranderd daar niets aan. Wij houden van levendige stadjes en jonge mensen om ons heen. Dat ontbreekt in deze tijd. De stadjes zijn uitgestorven en iedereen is oud.

Het weer 

We hebben al weken prachtig weer, zo rond de 15 tot 19 graden en dan is het uit de wind en in de zon warm.  Al naar gelang de wind liggen we dan lekker bij een van de zwembaden of aan het strand.  Regelmatig maken we wandelingen maar vandaag zitten we gewoon binnen. De weersvoorspelling van het Portigese Institute for the Sea and the Atmosphere geeft code geel voor extreme koude tot aanstaande zaterdag. Dit geven ze hier dus af bij temperaturen van 4 graden boven nul in de nacht. Overdag is het 13 tot 15 graden.  Behalve vandaag wel ieder dag zon. Dan valt de kou reuze mee naar onze mening maar de Portugezen denken er dus anders over.

Carvoeiro

 Carvoeiro is een van de vele plaatsjes langs de kust maar heeft geen haventje. Het heeft slechts een klein goudgeel zandstrandje en mooie, hoge  kliffen maar in de buurt van dit plaatsje zijn nog veel andere kleine strandjes. Tussen deze strandjes is een mooi en goed gemarkeerd  wandelpad aangelegd, de Percurso dos Sete Vales Suspensos oftewel de Seven Hanging Valleys Walk. Deze wandeling is 11,4 km lang en duurt 6 uur (zowel heen als terug). Vanaf Praia da Marinha loopt dit pad naar Cabo Carvoeira (en omgekeerd). Het is een wandeling met veel hoogteverschillen, trapje en klifje op en trapje en klifje af. Voor ons te lang om in een keer te lopen. Gelukkig is het mogelijk om deze wandeling vanaf de verschillende tussenliggende strandjes te starten en dan je eigen gewenste tijd heen en terug te wandelen. Erg leuk om te doen.

Faro 

Een bezoekje aan Faro gebracht. Dit stadje is aan de buitenzijde niet mooi  maar het binnenstadje is leuk. Een dikke stadsmuur heeft de huisjes hier al eeuwen lang beschermd voor de rovers en piraten. Binnen de stadsmuren staat een mooie kathedraal en er bevindt zich ook nog steeds een seminarie (opleidingsinstituut voor katholieke priesters). Verder veel restaurantjes en terrasjes waar het in het zonnetje goed toeven is. In de haven liggen alleen vissersbootjes, zeilboten kunnen in het haventje hier niet liggen. De haven is alleen toegankelijk voor zeer kleine bootjes die onder de muur door kunnen varen.

Tijdens onze tochtjes naar oude stadjes of voor een mooie wandeling zien we steeds weer andere bomen en bloemen. Rond deze tijd komen de amandelboompjes weer tot bloei en deze zien er prachtig uit. Door de verandering van de natuur ziet de omgeving er iedere keer weer anders uit.

Overwinteren in Portugal

Zondag, 1 januari 2017 

Wij hebben al twee weken prachtig weer. We beginnen de dag nog steeds met een uurtje zwemmen, 1,5 kilometer. Daarna doen we onze dagelijks boodschappen en zitten we lekker in de zon, soms bij een van de buitenzwembaden en soms aan het strand. Dat ligt aan de wind. Die is meestal koud maar uit de wind en in de zon is het heerlijk toeven. Dit houden we nog wel een poosje vol. Af en toe gaan we op stap en verkennen de Algarve. De stadjes zijn prachtig maar stil. Dat is een beetje jammer.

Cabo da Sâo Vicente

Gisteren zijn we naar Cabo da Sâo Vicente geweest. In vroegere tijden, voordat Columbus ontdekte dat de wereld rond was, dacht men dat daar het einde van de wereld was. Tijdens onze wereldreis in 2010 zijn wij langs deze kaap gevaren. Nu waren wij boven op de kaap en toen wij daar naar beneden keken was het nauwelijks nog voor te stellen dat wij daar met ons kleine bootje voeren. De rotsen lopen steil naar beneden en zien er ongenaakbaar uit. Op de kaap stond een harde koude wind. Bij de souvenirskraaampjes verkopen ze dan ook hele dikke truien aan toeristen die hun jas vergeten zijn. Natuurlijk staat hier ook een vuurtoren. Langs de kust staan diverse oude forten. De Portugezen hebben hun best gedaan om hun land te verdedigen en dat is nog te zien met al die bouwwerken.  

De kust is prachtig en afwisselt. Bij Cabo da Sâo Vicente lopen de rotsen steil naar beneden, bij Lagos  (Ponta da Piedade) zijn prachtige rotsformaties. Op het strand bij Falésia hebben de kliffen bijzondere kleuren en zien er weer geheel anders uit dan de kliffen aan ons eigen strandje.  De rotsen en kliffen worden afgewisseld met prachtige zandstranden, soms breed en lang, soms klein en omsloten daar rotsen. Het is leuk om al die plekjes te bezoeken en we maken veel foto’s.

De  haan van Portugal. 

De Portugese haan kom je overal tegen en is in vele kleuren geschilderd te koop als souvenir. De afbeelding van de haan staat eveneens op veel Portugese producten. Het is een nationaal symbool ontstaan uit een legende. 

Volgens de legende was een eenzame pelgrim op doorreis naar de bedevaartplaats Santiago do Compostela en overnachtte in het plaatsje Barcelos. Er werd daar een feestbanket gehouden en tijdens dat feest werd er tafelzilver gestolen . De eenzame pelgrim werd als vreemdeling hiervan beschuldigd. Hij bezwoer onschuldig te zijn, maar niemand geloofde dat hij een pelgrim was, op weg naar Santiago de Compostela.  Gerechtsdienaren sleepten hem mee naar de rechter. De rechter zat net te eten met een aantal vrienden en toen de pelgrim opnieuw zijn onschuld bepleitte werd hij wederom niet geloofd. De rechter veroordeelde hem tot de strop. Op het moment dat de veroordeelde werd weggesleept naar het schavot sprak hij tot de rechter: “Ik voorspel u, als bewijs van mijn onschuld, dat de haan op uw bord driemaal zal kraaien op het moment dat de strop om mijn nek gelegd zal worden.” Het schijnbaar onmogelijke gebeurde! Op het moment dat de beul de strop om de nek van de pelgrim legde, richtte de gebraden haan zich op en kraaide driemaal. De rechter spoedde zich naar de galg en toen hij zag dat door een knoop in de strop de pelgrim niet werd gewurgd, gaf hij opdracht hem los te maken en hem in vrede te laten vertrekken. De Portugese haan staats nu als symbool voor ONVOORSTELBAAR GELUK. 

Overwinteren in Portugal, 14 december 2016

Woensdag, 14 december 2016

Het weer is hier wisselvallig. Wij hebben een paar dagen prachtig weer gehad. Op zulke dagen konden we vanaf een uur of 11.00 tot ’s middags een uur of 3 lekker zonnen op het strand of bij de buitenzwembaden.  Nu is het weer donker weer met regen en koud. Tijd om weer een stukje te schrijven.

De bergketen Serra de Monique

De Algarve, het gebied waar wij nu een appartementje hebben gehuurd,  heeft ook prachtige bergen. De meest bekende bergketen is Serra de Monchique. Hier vindt men niet alleen een paar hoge bergtoppen, maar ook een pittoresk bergdorp en heilzame bronnen. Verder is de natuur hier prachtig met zijn kurkeiken, eucalyptus- en pijnbomen en de vele acacia’s.

In het Monchique-gebergte ligt de hoogste bergtop van de Algarve: de 902 meter hoge Fóia. Is het helder weer dan kan men vanaf deze plek de Atlantische Oceaan zien. Kijkt men de andere kant op dan ziet men de uitgestrekte velden van de naburige provincie Alentejo.  Het geweldige uitzicht is  de moeite waard om Fóia te bezoeken.

Toen wij daar waren hebben wij natuurlijk ook het bergdorpje Monchique bezocht. Het is een van de hoogstgelegen dorpen van de Algarve met smalle straatjes en eeuwenoude witte huizen. Monchique staat bekend om zijn nabijgelegen warmwaterbronnen: Caldas de Monchique. Het water is rijk  aan mineralen  en zou al volgens de Romeinen een gezonde werking hebben op het lichaam.  Het bronwater is overigens ook drinkbaar. Op de punten waar het water uit de bergwand tevoorschijn komt, staan vaak Portugezen in de rij om water in grote plastic flessen te tappen.

Deze streek staat ook  bekend om zijn producten van kurk en het typische kleurrijke Portugese aardewerk.

Kurk is vooral bekend als wijnstopper (als kurk op een wijnfles)  en is een uiterst milieuvriendelijk product. Kurk is de schors van de kurkeik; 100% natuurlijk, recyclebaar en herbruikbaar.

Kurkbomen groeien veel in het Middellandse Zeegebied, maar Portugal is bij uitstek het land van de kurk. 30% van het wereldwijde aanbod komt uit Portugal. De Portugezen gaan bijzonder voorzichtig om met deze waardevolle hulpbron. Nieuwe plantages worden jaarlijks geplant om in de toekomst voldoende te kunnen oogsten. Kurkbomen kunnen niet zomaar worden gekapt, omdat de Portugese overheid strenge regels heeft opgesteld.

De kurkeik heeft een levensduur van 250 tot 350 jaar. Elke kurkboom moet 20 tot 25 jaar oud zijn voordat het zijn eerste oogst van kurkschors kan bieden. De eerste kurkoogst staat bekend als ‘virgin’ en heeft een harde en onregelmatige structuur. Na de eerste oogst begint er een nieuwe laag kurk om de stam te groeien. Vanaf dit moment wordt de kurkschors maar één keer in negen jaar van de boom gehaald!

Kurkschors is de enige schors die goed terug groeit na een oogst. Een kurkeik produceert honderden kilo’s schors en zal generaties van oogsten overleven. Een kurkeik kan gemakkelijk 20 keer geoogst worden tijdens zijn levenscyclus.

Wijnstoppers zijn de meest gebruikte kurkproducten. De dikte van de kurkschors is breder dan de wijnstoppers. Hierdoor kunnen de stoppers er gemakkelijk uitgeperst worden. Van de restanten van de schors worden allerlei produkten gemaakt. Zo worden er o.a. tassen, zonnepetjes, onderzetters van gemaakt.

Het stadje Loulé en Cachopo

Iedere zaterdagochtend is er markt in Loulé. Wij bezochten eveneens dit drukste stadje van het binnenland met de typische markt in een Arabische hal waar verse vis wordt verkocht. Buiten de markthal is de boerenmarkt waar verse groente en fruit wordt verkocht. Het was hier een gezellige drukte. Het stadje én de markt zijn al geheel in kerstsfeer.

De weg naar Cachopo was prachtig. De wegen voeren van de ene naar de andere bergtop en zijn op deze tijd van het jaar bijzonder rustig. Cachopo is een ook weer een heel klein bergdorje met ontzettend smalle straatjes. Ook hier is duidelijk dat de Kerst nabij is. Overal staan zelfgeknutselde kerstbomen van allerlei materiaal. Niet mooi maar ze staan er. De mensen hier lijken arm maar ze proberen er wat van te maken.

 Wat opvalt in dit gebied is dat in vrijwel alle dorpjes openbare toiletten zijn, zelfs in de kleinste plaatsjes. Deze toiletten zijn zeer schoon en gratis. Nederland zou hier een voorbeeld aan kunnen nemen.

Overwinteren in Portugal

Maandag, 5 december 2016

De laatste week is het slechter weer. Het is beslist niet koud (tussen 15 en 18 graden) maar wel veel wind, bewolkt en het regent ook regelmatig. Geen weer om aan het strand of zwembad te liggen. Zaterdag werd in verband met een aankomende storm alle parasols bij de appartementen verwijderd.  De storm viel mee. Wij hadden een spectaculaire zee verwacht maar die bleef uit. 

Omdat het weer niet goed is zijn wij enkele keren met het autootje op stap geweest. Wij zijn onder andere naar het stadje Silves geweest met een oud kasteel op de top van een heuvel. Leuk stadje en omdat  hier in de buurt ook een stuwmeer is zitten hier veel ooievaren te nestelen. In het stadje Trujillo in Spanje,  dat wij op de heenreis bezochten naar Portugal,  zaten ook heel veel ooievaars. 

Deze beesten lopen voor op de natuur van Nederland.  Ze doen dingen die de vogels bij ons pas in het voorjaar doen. Ook bloeien hier al bomen en struiken die bij ons veel en veel later bloeien.

Verder het stadje Alvor aan de kust bezocht. Toen wij 6 jaar geleden met de boot op wereldreis waren hebben wij hier een aantal dagen geankerd in het waddengebied waar een klein vissershaventje is. Dit plaatsje wilden we nog wel eens terugzien. Wij waren hier toen begin september 2010 en nu is het begin december 2016. Het verschil is duidelijk te merken. In september was het gezellig druk, nu kan men er een kanon in de straten afvuren en de kogel zal niemand raken.  Er zijn vrijwel geen toeristen en het heeft dan ook geen zin om de tent open te doen.  En dit is eigenlijk in alle stadjes die wij bezoeken. Veel hotels, appartementgebouwen, zomerhuizen, restaurantjes en barretjes zijn gesloten en er zijn nauwelijks mensen op straat. Ons appartementencomplex is redelijk gevuld en gelukkig zien wij hier wel mensen.

Inmiddels hebben wij ook een Aldi en Lidl gevonden in Albufeira. Deze winkels zijn vrijwel gelijk aan dezelfde winkels in Nederland en men heeft hier niet echt het gevoel dat we in Portugal zijn. De meeste mensen die hier lopen spreken Nederlands of soms Engels of Duits. Er lopen in verhouding beduidend minder Portugezen. 

Ons appartement zit er goed uit. Wij hebben ruimte zat. Alles is precies afgestemd op 4 personen. Er is geen kopje, bord, vork  of lepel teveel. Wij hebben in de slaapkamer ons bed en in de woonkamer is nog een bedbak voor 2 personen.  Toen wij hier in kwamen deed de kookplaat en de broodrooster het niet maar zodra wij dat meldden werd het door nieuwe apparaten vervangen. Ook de koelkast is vervangen. Waarom weten wij eigenlijk niet maar daar zal ook wel wat aan gemankeerd hebben. 

Donderdag, 24 november 2016

Wij zijn al weer een dikke week in  Portugal en beginnen de omgeving al een beetje te kennen. De supermarkt in Olhos d’Agua kunnen wij lopend bereiken maar als wij veel boodschappen nodig hebben dan pakken wij toch maar ons autootje. Daar zitten ook een paar goedkope restaurantjes (€ 8,00 tot € 12,50 per persoon voor een geheel dagmenu). Het dagmenu bestaat uit brood en olijven, vlees of vis naar keuze, nagerecht en koffie. Bovendien zit er ook nog een drankje bij naar keuze. Dat drankje is beslist niet klein, wij kregen tot onze verrassing een biertje van een ½ liter erbij. Als wij dus geen zin hebben om te koken dan kunnen we ook best wel eens uit eten gaan.

 Wij beginnen onze dag  met het werken aan onze conditie. Iedere ochtend liggen wij om ongeveer 9.00 uur in het (binnen)zwembad waar wij een kilometer zwemmen. Het is erg rustig in het binnenbad. In de buitenbaden (er zijn er hier minstens 4) zwemmen alleen maar meeuwen. Dat water is ijskoud. Er liggen wel mensen om heen te zonnen met mooi weer. Vanaf een uur of 11.00 tot 2 tot 3 uur ’s middags is het lekker warm bij de zwembaden. Daarna wordt het beduidend kouder en is het buiten fris. Soms gaan wij er met de auto erop uit.

Het binnenland van Portugal is heuvelachtig. De heuvels zijn begroeid met simmasappel- en olijfbomen. Wij mijden de tolwegen. De binnenwegen zijn in Portugal beduidend slechter dan in Spanje. Daar leken de wegen nieuw aangelegd maar zo ver zijn ze hier nog niet. 

 Ons navigatiesysteem (Here We Go) stuurt ons meestal de goede wegen op maar het blijft opletten. Soms wil het systeem een hele korte weg aangeven over weggetjes waar wij ons autootje toch maar liever niet over heen sturen. Het systeem past zich gelukkig weer gauw aan als wij laten blijken dat wij toch maar liever wat verderop een weg willen nemen. De sinasappelboomgaarden zien er prachtig uit. Op dit moment zitten de bomen vol met rijpe sinasappels. De sinasappels worden nog met de hand geplukt. Langs de weg staan veel kraampjes waar  grote zakken met sinasappels te koop zijn. De meeste dorpjes zien er aardig uit met witte huisjes. Wel valt het op dat er nog maar weinig mensen wonen.  Veel huizen zijn onbewoond en vervallen. De jonge mensen in het binnenland trekken allemaal naar de kusten van Portugal waar meer werk is en daardoor staan er veel huizen leeg.